Poetry-10

Poiya? Unmaiya?

కుశలమా నేస్తం నీ కొత్త ప్రపంచంలో
సౌఖ్యమా నా చేదు గుర్తు లేని ప్రశాంతతలో
నీ తలపు బాణాలు నాపై సంధించిన సమయం
నీ చేయందుకుని తోడుకావాలని ఉవ్విళ్ళూరుతున్నా
నీ మది గాయపరిచిన తరుణం స్ఫురించగానే
నిట్టూర్పుల ఆవిరితో ఉక్కిరి బిక్కిరవుతున్నా
ఊహల్లో మన ఊసుల్లో చిలిపిగా అల్లుకున్న కలయిక
వాస్తవంలో అకస్మాత్తుగా తటస్థిస్తే
నువ్వు మెచ్చిన నా నవ్వు నే మెచ్చిన నీ పలుకు
అప్రయత్నంగా ఎదురెదురు నిలిస్తే
ఏమవుతానో? నిన్నేమంటానో?
నీ మీద మరోసారి మనసవుతుందా?
లేక తెలియని తికమకలో ఆ క్షణం కరిగిపోతుందా?
తొలిపరిచయపు అనుభవం రాసే ఉందా?
కేవలం ఒక వయసు హోరని కాలం వారిస్తోందా?
ఆశకి ఇవేమీ అర్ధంకావెందుకు?
అంతలోనే అధైర్యపు వలలో చిక్కుకుంటానెందుకు?
ఒక నిజం చెప్పనా మిత్రమా?
లోకం పలురకాలుగా అడిగినపుడు
శోకంలో మనసు స్థిమితం కోరినపుడు
నా వీడ్కోలుకి చూపించిన కారణాలన్నీ అబద్ధం
నువ్వు నను వీడవనే నమ్మకమే అసలు సత్యం

kusalama nestham ne kotha prapanchamlo
soukyama na chedu gurthuleni prasanthathalo
ne thalapu banalu napai sandhinchina samayam
ne cheyandhukuni thodukavalani uvvilluruthunna
ne madhi gayaparichina tharunam sphurinchagane
netturpula aviritho ukkiri bikkiravuthunna
uhallo mana usulloo chilipiga allukunna kalayika
vasthavamlo akasmathuga thatasthisthe
nuvu mechina na navvu ne mechina ne paluku
aprayathnamga edureduru nilisthe
emavuthano? ninnemantano?
nee meeda marosari manasauthundha?
leka theliyani thikamakalo aa kshanam karigipothundha?
tholiparichayapu anubhavam rase undha?
kevalam oka vayasu horani kalam vaaristhundha?
asaki ivemi ardham kavenduku?
anthalone adhairyapu valalo chikkukuntanenduku?
oka nijam cheppana mithrama?
lokam palurakaluga adiginapudu
sokamlo manasu sthimitham korinapudu
na veedkoluki chupinchina karanalanni abaddham
nuvu nanu veedavane nammakame asalu satyam

-dedicated to my inspiration